BİR ZAMANLAR GENÇ OLDUĞUNA İNANMAK ÖYLE ZOR Kİ ANNEM.

Sandıktan yamalı bohçalarını çıkardıkça anlıyorum seni.Ne kadar da özenle hazırlamış annen çeyizini anne.Şimdilerde kutsal sayılmayan evliliği kutsamak sandıkta ve göz nuru verilen emekten başladığını anlıyorum..

Şimdilerde hepimiz artık usandık evlilik sözcüğünün basitliğinden.Size yetişmemiz zor bizim kusurlarımız o kadar fazla ki.Tüketiyoruz tüketiyor anlayacağın cancağızım yok etmek üzerine kurulu bizim sistemimiz.

Yabancılaştık sizin değerlerinize ve örf diye kendinize sığındığınız ve mutlu olduğunuz kapıları yıktık önce.Şimdilerde sandık yok çeyizlerde.Bavulla doldur çık babaevinden git sevgilinin evine eş kapısı olsun  sana ev.Hayatımız gibi sevgilerimizde göçebe.Elimizde bavulumuz ve kalbimiz heran hazır gitmeye ve kalmaya.Kaç gün yada kaç ay belli değil.Artık ömür cümlesi sadece giden yıllara bakılınca söyleniyor.Yaşlandık ve geçti ömür anne…

Kızımız olmadığı gibi bizden sonra bakılacak sandıkta kalmadı.Seninle birlikte o da mazi oldu bize…